Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι

Μια φορά και έναν καιρο, σε έναν τόπο μακρινό, σε ένα μεγάλο, κα όμορφο βασίλειο ήταν ένας πρίγκιπας, που ήθελε να παντρευτεί. Ήθελε όμως να βρει, μια πραγματική πριγκίπισσα. Οι πριγκίπισσες που ενδιαφέρονταν, δεν του άρεσαν, υπήρχε κάτι σε αυτές που δεν του πήγαινε καλά!

Έτσι αφού ταξίδεψε, σε όλον το κόσμο, γύρισε πίσω στο παλάτι λυπημένος, και

 Ήθελε παρά πολύ να βρει μια αληθινή πριγκίπισσα! Κάποιο βραδυ ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα, με βροντές, αστραπές, να πέφτουν ολόγυρα. Ξαφνικά μέσα σε όλον αυτόν το χαμό, ένα κτυπημα ακούστηκε στην πόρτα του παλατιού.

-Ποιος να είναι, με αυτήν την καταιγίδα! Είπε ο βασιλιάς, και σηκώθηκε να πάει να ανοίξει.

 Μια μικρή πριγκίπισσα, περίμενε βρεγμένη ως το κόκκαλο, μπρος στην πόρτα του παλατιού. Η δυνατή βροχή, και ο άγριος αέρας, την είχαν αλλάξει. Το νερό έτρεχε από την κορυφή, του κεφαλιού της έως τα πόδια της! Τα μαλλιά της έσταζαν νερό, τα ρούχα της βρεγμένα, τα παπούτσια της γεμάτα νερό, που

 Παρ’ολα αυτά εκείνη επέμενε, ότι ήταν μια πραγματική πριγκίπισσα. Σαν είδε και άκουσε όλα αυτά η βασίλισσα, σκέφτηκε.

«Πολύ σύντομα θα ξέρω εάν λέει αλήθεια». Η βασίλισσα σηκώθηκε, και πήγε στην κάμαρη που θα κοιμόταν η πριγκίπισσα. Διέταξε λοιπόν τις καμαριέρες να φέρουν και να στρώσουν, στο κρεβάτι είκοσι στρώματα. Κάτω από τα στρώματα η βασίλισσα έβαλε, ένα μπιζελι, και από πάνω από τα είκοσι στρώματα έβαλαν και είκοσι πουπουλένια παπλώματα! 

 Η πριγκίπισσα αφού ευχαρίστησε, όλους για την φιλοξενία τους, πήγε στο δωμάτιο για να κοιμηθεί.

Το πρωί σαν σηκώθηκε η πριγκίπισσα, η βασίλισσα την ρώτησε πως κοιμήθηκε.

- Παρά πολύ άσχημα, δεν έκλεισα μάτι όλη την νύχτα! Ένα μπιζελι ήταν κάτω από τα στρώματα, και έχω όλο το κορμί μου μελανιασμένο από αυτό.  Η βασίλισσα κατάλαβε, ότι ήταν αληθινή πριγκίπισσα. Μόνον μια πραγματική πριγκίπισσα, θα καταλάβαινε ότι ήταν ένα μπιζελι, κάτω από είκοσι στρώματα! Έτσι ο πρίγκιπας την πήρε γυναίκα του, αφού πια ήταν σίγουρος, πως βρήκε την αληθινή πριγκίπισσα που τόσο επιθυμούσε.

 Το δε μπιζελι το τοποθέτησαν, στο μουσείο, και μπορεί όποιος θέλει να το δει, αν δεν το έχουν κλέψει. Έτσι έζησαν τα υπόλοιπα τους χρόνια, καλά και εμείς καλύτερα! 

 Χανς ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ 

Διασκευή: Καρακιτσιου Μαρία