Ο ΠΟΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΟΥ

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας ποντικός που είχε μια πολύ όμορφη θυγατέρα. Ήθελε να την παντρέψει αλλά όχι με ποντικό.

 

      Εκεί που ήταν σκεπτικός, βλέπει να λάμπει ο ήλιος.

-  Α! Είπε, να γαμπρός για την κόρη μου. Και μια και δυό πάει στο παλάτι του ηλίου.    

 - Ήλιε! Παντρεύεσαι την όμορφη θυγατέρα μου; Θέλω να την δώσω μόνον σε σένα, που είσαι δυνατός και όμορφος.

-Α! Εγώ, λέει ο ήλιος, για να τον ξεφορτωθεί, δεν είμαι όπως νομίζεις ο δυνατότερος στον κόσμο. Βλέπεις εκείνα τα σύννεφα; Άμα μπουν μπροστά μου, σκοτεινιάζω δεν μπορώ να κανω τίποτα. Πήγαινε σε αυτά.

 Τι να κάνει ο ποντικός, πάει στα σύννεφα. Και εκεί όμως, σκούρα τα βρήκε.

- Βλέπεις το βοριά; Είπαν τα σύννεφα. Όταν αυτός φυσάει, εμείς σκορπάμε, σύρε στον βοριά. 

 Παίρνει ο ποντικός την θυγατέρα του, και μια και δυο, πάει στον βοριά, και του εξηγεί για ποιον λόγο ήρθε.

- Με μεγάλη μου χαρά ποντικέ μου, θα την έπαιρνα την όμορφη θυγατέρα σου, αλλά δεν είμαι ο πιο δυνατός όπως νομίζεις. Βλέπεις εκείνον τον πυργο; Σαράντα χρόνια φυσάω, και δεν μπόρεσα ακόμα να τον ρίξω.

 Πάει ο ποντικός λοιπόν στον πυργο, και του λέει τα ίδια.
-Αχ! ποντικε μου, άκου μια βοή μέσα από τους τοίχους! Είναι ποντικοί που με κατατρώνε, και κοντεύουν να με ρίξουν. Πιο δυνατούς από τους ποντικούς δεν έχει μην άκου κανέναν.

 Τότε ο ποντικός αποφάσισε, και έδωσε την θυγατέρα του, σε έναν όμορφο και δυνατό ποντικό! Έζησαν δε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΛΕΛΕΚΑΣ

Μια φορά και έναν καιρο,ο λελεκας ήθελε να κάνει το τραπέζι στην αλεπού. Πήρε λοιπόν μια μεγάλη κανάτα γάλα, την ακούμπησε σε μια πέτρα, έβαλε την μύτη του μέσα και άρχισε να πίνει. Όταν έβγαζε την μύτη να πάρει ανάσα, έσταζε λίγο γάλα και η αλεπού το εγλυφε.

 -Ήπιες αλεπού γάλα, χόρτασες;

-Ήπια λελεκα μου! Χόρτασα! Αύριο σε έχω καλεσμένο να σε φιλεψω και εγώ.

Την άλλη μέρα, αντάμωσαν πρωί, πρωί. Η αλεπού έφερε μια κανάτα γάλα. Πάει σε μια πλάκα, χτυπάει την κανάτα, σπάει αυτή και χύνεται το γάλα.

 

Άρχισε η αλεπού να γλύφει το γάλα, χτυπάει ο λελεκας την μύτη του στην πλάκα, τίποτα! Και ρωτάει  η αλεπού.

- Ε! λέλεκα ήπιες γάλα; χόρτασες;

-Εεε! αλεπού μου α! Του λέει τότε η αλεπού.

- Κατά πως με πούλησες, λελεκα μου, αγόρασες!

 

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ

Ο γάιδαρος του γέρου Κανέλη ο ψαρης, πρόβαλε στον δρόμο. Θέλει να δει αν θα έχει δουλειά σήμερα ή, όχι.

Βρέχει δυνατά, και ο ψαρης στέκεται και κοιτάζει. Βρύσες τρέχουν από τα κεραμίδια, και τα νερά κυλούν σαν ποταμάκια στον δρομακο.

 Οι περαστικοί τρέχουν να χωθούν, στα σπίτια τους.

« Τι ωραία! ούτε φόρτωμα, ούτε μαγκούρα, ίσως αύριο» λέει ο γάιδαρος και είναι όλο χαρά.

 

Περνούσε βιαστικά μια κότα, είδε τον γάιδαρο να βρέχεται και του λέει.

« βρεχεσαι καημένε γαιδαρακο. Μπες μέσα! Θα χαλάσει την φορεσιά σου.

 « καλύτερα βρεγμένος παρά φορτωμένος» απαντά ο ψαρης ο γάιδαρος, και σκέφτεται το βαρύ φορτίο, και την μαγκούρα του γέρου Κανέλη.

 (Από το Αλφαβητάρι με τον ήλιο)